Καθημερινά διαβάζουμε ότι κάποια οργάνωση που δραστηριοποιείτε στο πλαίσιο της κοινωνίας των πολιτών είναι σε βαθιά οικονομική κρίση και κινδυνεύει να κλείσει. Πρώτες στη σειρά και με τα μεγαλύτερα προβλήματα, είναι εκείνες οι οργανώσεις που εξαρτήθηκαν τα τελευταία χρόνια από τις κρατικές επιχορηγήσεις και είχαν μετατραπεί σε κρατικοδίαιτες υπηρεσίες, διαμεσολαβητές ή και ελεήμονες μίας πρακτικής εξαγνισμού της πολιτικής ηγεσίας.Όταν οι πολιτικοί ανακάλυψαν τη γοητεία των μη κυβερνητικών οργανώσεων, εισήλθε το διαπλεκόμενο life -style των νεοελλήνων στην κοινωνική δραστηριότητα.
Όταν οι πολιτικοί ανακάλυψαν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν τις ΜΚΟ για ίδιο όφελος, τίποτα δεν μπορούσε να συγκρατήσει την ολοένα και πιο βαθειά διολίσθηση των οργανώσεων του τρίτου χώρου στο κινούμενο βάλτο της πολιτικής όπως τη ζήσαμε στη μεταπολίτευση.
Όταν σύλλογοι, ιδρύματα και πρωτοβουλίες ανέλαβαν για χρόνια υποχρεώσεις που έπρεπε να προσφέρει το κράτος, τώρα νοιώθουν ασήκωτο το βάρος των παροχών τους ( και πολλές απ'
αυτές προσέφεραν σημαντικό έργο, γι΄αυτό και η κρίση τους είναι πραγματικά επώδυνη)
Το μόνο καλό με την όλη κατάσταση είναι ότι η κρίση του κράτους θα σαρώσει τους εισπράκτορες των κρατικών επιχορηγήσεων, τους απόντες από τον κοινωνικό στίβο, όσους υποτίμησαν τη λαϊκή συμμετοχή και δύναμη.
Θα λυπηθούμε τα άτομα που φρόντιζαν οι οργανώσεις και τα ιδρύματα που είχαν αναλάβει σκληρό και επίπονο αγώνα.
Δεν θα λυπηθούμε, τις " μη κερδοσκοπικές" φούσκες, που ο κοινωφελής στόχος τους εξαντλείτο μόνο στην προβολή και τη συντήρηση των διοικούντων και της γραφειοκρατίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου