Όταν οι πολιτικοί εκδικούνται τις μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Από τα χαρακτηριστικά των μη κυβερνητικών οργανώσεων είναι το πάθος για την επίτευξη ενός κοινωνικά χρήσιμου σκοπού και η ανεξαρτησία τους από κομματικούς ή κρατικούς σχηματισμούς. Αυτή η ανεξαρτησία είναι που τους δίνει τη δύναμη και τις κάνει σεβαστές στους πολίτες. Όταν αυτή η ανεξαρτησία χάνεται ή, ακόμα χειρότερο μετατρέπεται σε υπηρέτρια της κρατικής εξουσίας, τότε η απογοήτευση των πολιτών είναι μεγάλη και η κατρακύλα των οργανώσεων δεν έχει πάτο.
Αυτές τις εκτιμήσεις, τις κάνω με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ψυχραιμία, ακούγοντας και διαβάζοντας για τη νέα διαδικασία απασχόλησης ανέργων: Μη κυβερνητικές οργανώσεις θα προσλαμβάνουν άνεργους με ένα μισθό φτώχειας για να τους στείλουν να δουλέψουν σε κάποιους Δήμους, για κάποια κοινωφελή έργα. Μετά 5- 6 μήνες θα τους απολύουν και θα προσλαμβάνουν στις θέσεις τους, αν το πρόγραμμα συνεχίζεται, άλλους ( και πάλι με μισθούς φτώχειας και για 5-6 μήνες). Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις γι΄αυτή τη διαμεσολάβηση θα παίρνουν ένα ποσοστό από τον προϋπολογισμό του έργου ( 5%) .
Τι ντροπή!
ΜΚΟ σε ρόλο ιδιωτικών γραφείων εύρεσης εργασίας και μίσθωσης εργαζομένων. Με ανταμοιβή από το κράτος ως εργολάβοι!
Απίστευτη κατάσταση