Αυτό που φαίνεται απίθανο, μπορεί γρήγορα να γίνει πιθανό. Δραστηριοποίηση για προστασία των ογκολογικών ασθενών ( και όχι μόνο).

Περιδιαβάζοντας τις διάφορες διαδικτυακές διευθύνσεις που χρησιμοποιώ για ενημέρωση, έπεσα πάνω σε μια είδηση που αφενός μεν με σόκαρε, αφ’ ετέρου μου προξένησε πληθώρα σκέψεων και προβληματισμών. Ένοιωσα και φόβο, γιατί αυτό που συμβαίνει σε ξένες χώρες, αργά η γρήγορα μπορεί να το δεις να εμφανίζεται και στην Ελλάδα.

Η είδηση έλεγε ότι μια ασθενής με καρκίνο του μαστού συνελήφθηκε σπίτι της και την οδήγησαν με χειροπέδες στη φυλακή για ένα λάθος που την καταχωρούσε ως οφειλέτη 280 δολαρίων, από απλήρωτο ιατρικό λογαριασμό. Και ενώ η φυλάκιση για χρέη έχει απαγορευθεί από 100 ετών και πλέον στις Η.Π.Α., οι εισπρακτικές εταιρείες έχουν βρει διάφορα νομικά παράθυρα ( όπως π.χ. το να μην εμφανιστεί κάποιος στο δικαστήριο, οπότε θεωρείται προσβολή δικαστηρίου) για να οδηγήσουν τον οφειλέτη πίσω από τα κάγκελα και έτσι να του αποσπάσουν ότι μπορούν.

Η ανησυχητική αύξηση του αριθμού των οφειλετών, που ταλαιπωρούνται με φυλακίσεις προκάλεσε έντονη ανησυχία στις Η.Π.Α. Και δεν ήταν δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι αυτοί οι εκβιασμοί, οι απειλές, έχουν εξαπλωθεί και εξαθλιώνουν ακόμα περισσότερο τη ζωή φτωχών και ανήμπορων ανθρώπων, φτάνοντας να αφορούν ακόμα και ασθενείς.

Τα ιατρικά έξοδα είναι μία από τις συχνότερες αιτίες που οδηγούν ασθενείς και οικογένειες σε οικονομικό αδιέξοδο και αυτό είναι εξαιρετικά απάνθρωπο. Ιδιαίτερα ομάδες ασθενών με χρόνιες παθήσεις οι οποίες από τη φύση τους απαιτούν πολύ μεγάλα ποσά για τη διάγνωση και θεραπεία τους, είναι αυτές που βρίσκονται κοντά στην απόλυτη εξαθλίωση.

Και αν αυτό φαίνεται λίγο «αμερικανιά», σας καλώ να σκεφθείτε αν σήμερα στη χώρα μας ο καρκινοπαθής πληρώνει περισσότερα ή λιγότερα από την τσέπη του, απ’ ότι συνέβαινε πριν σπό 2-3 χρόνια; Αν δίνει λιγότερο ή περισσότερο από το προσωπικό εισόδημα του για να αγοράσει φάρμακα ή υποστηρικτικό υλικό; Αν στην οικογένεια του υπάρχει περισσότερο ή λιγότερο συνολικό εισόδημα; Αν έχει χρέη από δάνειο κατοικίας ή από δάνειο για να σπουδάσει παιδιά;

Η ελληνική κοινωνία φτωχαίνει και ενώ είναι παντελώς αδιάφορο, ως αντιπαθές, αν δεν μπορούν πλέον ν’ αγοραστούν εύκολα είδη πολυτελείας (του “life style”), είναι εξαιρετικά ανησυχητικό και δημιουργεί ανάγκη για άμεση δραστηριοποίηση η σταδιακή εξαθλίωση των ασθενών, ιδιαίτερα των καρκινοπαθών. Οι ασθενείς δεν λειτουργούν ως  ομάδα πίεσης, δεν είναι κομματικά οργανωμένοι. Είναι απλοί πολίτες, γείτονες, φίλοι, συγγενείς, που συχνότατα εμείς, οι συμπαραστάτες τους, είμαστε εκείνοι που τους οδηγούμε στο περιθώριο, που τους κλείνουμε με τη στάση μας τη φωνή και τους αφαιρούμε τη διάθεση να διεκδικήσουν το πλέον αυτονόητο: δίκαιη και αλληλέγγυα διαβίωση στην κοινωνία μας.

Να καταργηθεί ή όχι το μνημόνιο είναι αυτή τη στιγμή ίσως ένα δευτερεύον θέμα. Ένα από τα πρωτεύοντα είναι να εξασφαλιστεί η ποιότητα της περίθαλψης και φροντίδας των ασθενών ( και ιδιαίτερα των ογκολογικών). Δεν έχει απολύτως κανένα ενδιαφέρον η ψευτοσύγκρουση περί γενοσήμων. Δεν έχει νόημα η «έρευνα για την έρευνα». Πρωτεύον είναι να διασφαλιστεί η με βάση τις αναγνωρισμένες κατευθυντήριες οδηγίες περίθαλψη των ασθενών μας.

Απαιτήστε από τα κόμματα αυτή τη δέσμευση. Μη ψηφίσετε αν δεν σας πουν πως θα την εξασφαλίσουν.