Συχνά ο σύζυγος, ως ανδρικός ρόλος, αντιμετωπίζεται με προκατάληψη, καθώς
είναι ευρέως διαδεδομένη η λαϊκή αντίληψη που τον θέλει να είναι ο ισχυρός σε
μια σχέση και αυτός με τις λιγότερες ευαισθησίες. Όμως, όλοι όσοι εργαζόμαστε
σε ογκολογικά νοσοκομεία και έχουμε καθημερινή επαφή με γυναίκες που πάσχουν
από καρκίνο του μαστού, είμαστε μάρτυρες του πόσο συνηθισμένο είναι μαζί με τη
γυναίκα να υποφέρει και ο σύζυγος της. Και να υποφέρει χωρίς να το
εξωτερικεύει, όπως είναι πιο συχνό στο «ασθενές» φύλο.
Για αυτό το λόγο, εκτός από τις ασθενείς, κατάλληλη υποστήριξη ή
τουλάχιστον την προσοχή των γιατρών πρέπει να τύχουν και οι άντρες- σύζυγοι
τους. Το ψυχολογικό στρες που βιώνουν εξαιτίας της ασθένειας της συζύγου,
βρίσκει διέξοδο και εξωτερικεύεται με σωματικά συμπτώματα και συχνά η ήδη
επιβαρυμένη υγεία τους μπορεί να επηρεαστεί προς το χειρότερο.
Οι σκέψεις αυτές προκλήθηκαν από το άρθρο που ακολουθεί και επιλέχθηκε να
παρουσιαστεί αυτή την εβδομάδα στο «ιστολόγιο μαστολογίας». Η μετάφραση του
έχει ως ακολούθως:
Όταν η γυναίκα έχει καρκίνο του
μαστού, υποφέρει και η υγεία του συζύγου της.
Οι επιπτώσεις στους φροντιστές μπορεί να
διαρκέσουν χρόνια, σύμφωνα με έρευνα
Το στρες της φροντίδας μιας γυναίκας με καρκίνο του μαστού μπορεί να βλάψει
την υγεία του συζύγου της και αυτό μπορεί να συνεχίσει χρόνια μετά το τέλος της
θεραπείας, σύμφωνα με μια νέα έρευνα.
Το Πανεπιστήμιο της πόλης του Οχάιο μελέτησε 32 άνδρες και διαπίστωσε ότι
εκείνοι που είχαν τα υψηλότερα επίπεδα στρες σχετικά με τον καρκίνο των συζύγων
τους ήταν πιο πιθανό να έχουν σωματικά συμπτώματα – όπως πονοκεφάλους και πόνο
στην κοιλιά , αλλά και αδύναμες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι με εξασθενημένο
ανοσοποιητικό σύστημα είναι πιο επιρρεπείς σε λοιμώξεις και μπορεί να μην
ανταποκρίνονται καλά στα εμβόλια.
Η μέση ηλικία των ανδρών που περιέλαβε η μελέτη ήταν 58 ετών και ήταν
παντρεμένοι κατά μέσο όρο 26 χρόνια..
“Ενοχή, κατάθλιψη, φόβος απώλειας – όλα αυτά τα πράγματα είναι αγχωτικά.
Και δε πρόκειται για ένα οξύ στρεσογόνο παράγοντα που κρατά λίγες εβδομάδες.
Είναι ένα χρόνιο στρες που διαρκεί για πολλά χρόνια.” αναφέρει ένας από
τους ερευνητές στο δελτίου τύπου του πανεπιστημίου.
Οι ίδιοι δήλωσαν ότι τα ευρήματα, που δημοσιεύονται στο περιοδικό ‘ Brain, Behavior and Immunity’ , δείχνουν πως οι γιατροί
που φροντίζουν ασθενείς με καρκίνο του μαστού θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους
ασθενείς τους, ερευνώντας την κατάσταση υγείας των φροντιστών τους.
Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει έλεγχο των φροντιστών για συμπτώματα άγχους,
αλλά και ενθάρρυνση τους να συμμετέχουν στη διαχείριση του άγχους, σε πρακτικές
χαλάρωσης και άλλες θεραπείες αυτοφροντίδας
« Αν φροντίζετε για τον φροντιστή και η ασθενής έχει καλύτερη φροντίδα»
σημειώνουν οι ερευνητές.
«Οι φροντιστές αποκαλούνται και με τον όρο «κρυμμένοι ασθενείς» επειδή όταν
πηγαίνουν σε ραντεβού με τις συζύγους τους, πολύ λίγοι θα ρωτήσουν πως τα πάει
ο φροντιστής ” δηλώνει η κύρια συγγραφεύς της μελέτης Sharla Wells-Di Gregorio,
βοηθός καθηγητή της ψυχιατρικής και ψυχολογίας. ”Αυτοί οι άνδρες
βιώνουν σημαντική ταλαιπωρία και σωματικά ενοχλήματα, αλλά συχνά δεν αναζητούν
ιατρική φροντίδα για τους εαυτούς τους, γιατί η προσοχής τους είναι εστιασμένη
στην ασθένεια των συζύγων τους.”
ΠΗΓΗ: Ohio State University, δελτίο Τύπου, 16 Απριλίου 2012
Από τον Robert Preidt, Δευτέρα, 23 Απριλίου (HealthDay News) -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου