Η άσκηση όλου του σώματος και η σύνθετη (ολοκληρωμένη) αποσυμφορητική θεραπεία είναι αποδοτικοί τρόποι αυτοφροντίδας του λεμφοιδήματος.

Αναδημοσίευση ανακοίνωσης που δημοσιεύθηκε στις 22-10-12 από το Πανεπιστήμιο του Μισούρι, με υπότιτλο: Ζώντας με χρόνια πάθηση είναι αναγκαίο οι ασθενείς να χρησιμοποιούν ολοκληρωμένες πρακτικές αυτοφροντίδας.

Σχεδόν το 40% των επιζώντων του καρκίνου του μαστού υποφέρουν από λεμφοίδημα του άνω άκρου, μια χρόνια πάθηση που είναι αποτέλεσμα της αφαίρεσης των λεμφαδένων της μασχάλης και της τοπικής ακτινοθεραπείας. Δεν υπάρχει κάποια ριζική θεραπεία για το λεμφοίδημα, έτσι οι ασθενείς με αυτή την κατάσταση  θα πρέπει να βρουν τρόπους για να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα για όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών και ιατρών που εργάζονται στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι και είναι ειδικοί στο λεμφοίδημα διαπίστωσαν ότι η άσκηση όλου του σώματος και σύνθετη ή συνδυασμένη ή ολοκληρωτική αποσυμφορητική θεραπεία ( complex decongestive therapy – CDT), είναι οι καλύτεροι τρόποι για να ελαχιστοποιηθούν τα συμπτώματά  και να διατηρηθεί η ποιότητα ζωής των ασθενών.

«Υπάρχει μια αίσθηση ενδυνάμωσης της αυτονομίας, αποτέλεσμα της αντιμετώπισης της πρόκλησης να ζουν με λεμφοίδημα,” δήλωσε η Jane Armer  καθηγήτρια της νοσηλευτικής στο πανεπιστήμιο του Μισούρι. “Μερικές επιζώντες δηλώνουν ότι έχουν γίνει άλλα άτομα μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, επειδή αυτή ήταν μια πρόκληση που την αντιμετώπισαν, κάτι που τους άρεσε γιατί έτσι έγιναν πιο δυνατές. Η πρόκληση του λεμφοιδήματος είναι μία παρόμοια πρόκληση. Είναι κάτι που διαχέεται σε κάθε πτυχή της ζωής. Απαιτεί λύσεις και επιμονή στην αντιμετώπιση του, για να μην αφεθεί να παρεμβάλλεται στους στόχους που θέτουν στη ζωή τους. ”

Η Armer και οι συνεργάτες της αξιολόγησαν τις δημοσιευμένες μελέτες – έρευνες σχετικά με την αντιμετώπιση του λεμφοίδηματος από τις ίδιες τις ασθενείς, προκειμένου να προσδιορίσουν ποιες πρακτικές ήταν πιο αποτελεσματικές στη διαχείριση αυτής της κατάστασης. Οι ερευνητές βρήκαν ότι η άσκηση όλου του σώματος, όπως π.χ. με ασκήσεις ανύψωσης βαρών και οι διατατικές ασκήσεις (stretching) ήταν πιθανό να έχουν αποτελέσματα  στην ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων του λεμφοιδήματος. Επιπλέον, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σύνθετη αποσυμφορητική θεραπεία (CDT), μια ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση που ενσωματώνει την περιποίηση του δέρματος, την άσκηση, τη λεμφική παροχέτευση με χειρομασάζ και την πιεστική επίδεση του οιδηματώδους άκρου, βοηθούν, επίσης, τις ασθενείς να διαχειρίζονται αποτελεσματικά την κατάσταση.

“Στοιχεία που είχαν προκύψει από προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι όσο πιο νωρίς αρχίζουν αυτές οι παρεμβάσεις, τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα,” λέει η Armer. ”Εάν οι ασθενείς μπορούν να μάθουν πώς να διαχειρίζονται μόνες τους με επιτυχία την κατάσταση από νωρίς, τότε μπορούν να συνεχίσουν αυτές τις πρακτικές σε όλη τη ζωή τους και τα αποτελέσματά θα είναι καλύτερα από ό, τι εκείνα των ασθενών που δεν είναι πρόθυμες να πραγματοποιήσουν τέτοια προγράμματα αυτοφροντίδας.”

Το άρθρο με τα στοιχεία της παραπάνω έρευνας, που είχε τίτλο  “Self-Management of Lymphedema,” δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nursing Research

http://munews.missouri.edu/news-releases/2012/1022-exercise-and-complete-decongestive-therapy-best-ways-to-manage-lymphedema-mu-expert-says/

 ΕΠΙΚΡΙΣΗ:

Η παραπάνω συνδυασμένη πρακτική γυμναστικής και αποσυμφορητικής θεραπείας μπορεί να γίνεται από την ίδια την ασθενή ( με τη βοήθεια κάποιου συμπαραστάτη), αλλά απαιτεί κάποια σχετική εκπαίδευση που μπορεί να την προσφέρει κάποιος ειδικός φυσιοθεραπευτής ή γιατρός εξειδικευμένος στην χειρουργική του μαστού. Καλό είναι αυτή η εκπαίδευση των ασθενών να λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο ειδικών προγραμμάτων από νοσοκομεία, κλινικές ή αντικαρκινικούς φορείς. Ένα καλό παράδειγμα για τη χώρα μας αποτελεί η σχετική πρωτοβουλία από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας:

http://www.onlarissa.gr/2012/06/28/protathike-gia-vravio-i-omada-antimetopisis-lemfidimatos-tou-p-g-n-larisas/

Τέτοιες πρωτοβουλίες πρέπει να εκδηλωθούν σε όλα, σχεδόν, τα νοσοκομεία της χώρας μας. Το μεγάλο ποσοστό ασθενών με λεμφοίδημα μετά από επέμβαση στους λεμφαδένες της μασχάλης και/ή από ακτινοθεραπεία της περιοχής και τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η κατάσταση αξίζουν περισσότερης προσοχής από το κράτος, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους λειτουργούς υγείας. Ίσως το λεμφοίδημα να αποτελεί μία από τις πιο παραμελημένες καταστάσεις σ’ ότι αφορά τη βοήθεια που έχουν οι ασθενείς στη χώρα μας.

Το θέμα, επειδή είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, θα μας απασχολήσει ξανά.