Οι φυλλοειδείς όγκοι είναι σπάνια νεοπλάσματα, που η συχνότητα
εμφάνισης τους υπολογίζεται ότι αποτελεί το 0,3 – 1% όλων των όγκων
που εμφανίζονται στο γυναικείο μαστό. Είναι ένας όγκος συγγενής με το
πολύ συνηθισμένο ινοαδένωμα, αφού στον σχηματισμό του μοιράζεται κοινά στοιχεία
και έχει παρόμοια εικόνα στην κλινική εξέταση και στον απεικονιστικό έλεγχο. Το
κύριο, όμως, χαρακτηριστικό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι το συνήθως
μεγάλο μέγεθος του και η ταχύτητα με την οποία αυξάνεται.
Αρχικά, και για πολλά χρόνια, χρησιμοποιήθηκε για την περιγραφή του ο όρος
κυστεοσάρκωμα. Στη συνέχεια του έδωσαν διαφορετικές ονομασίες και έτσι
συνολικά έφτασε μέχρι τις ημέρες μας να έχει αποκτήσει 62. Ο όρος, όμως
φυλλοειδής όγκος έχει πλέον καθιερωθεί.
Οι φυλλοειδείς όγκοι δεν έχουν μία τυπική κλινική πορεία ( εξέλιξη). Άλλοι
μπορεί να συμπεριφερθούν με πολύ καλοήθη χαρακτηριστικά και άλλοι, οι
λιγότεροι, να δείξουν κακοήθη συμπεριφορά, με συχνές υποτροπές, αλλά και
δημιουργία μεταστάσεων μακριά από το στήθος. ......
Συνήθως κατατάσσονται σε τρείς ομάδες: τους καλοήθεις, τους οριακούς (
ή ενδιάμεσους) και τους κακοήθεις.
Οι γιατροί που αντιμετωπίζουν αυτούς τους όγκους τους
συμπεριφέρονται στη θεραπευτική προσέγγιση ως να ήταν όλοι κακοήθεις και
αυτό για να επιτύχουν την μεγαλύτερη δυνατή εξασφάλιση ότι δεν θα υπάρξει
τοπική υποτροπή μετά το χειρουργείο, αλλά και γιατί ακόμα και οι καλοήθεις
τύποι θεωρούνται πως επιδεικνύουν καμιά φορά κακοήθες δυναμικό.
Πιο συχνά εμφανίζονται σε ώριμες γυναίκες, συνήθως στην ηλικίες μεταξύ 40 –
50 ετών. Είναι σπάνιο να εμφανιστούν στην εφηβική ηλικία, Οι ασθενείς
παρουσιάζονται στο γιατρό με μια ψηλαφητή σκληρή (συμπαγή) μάζα στο στήθος.
Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι αυξήθηκε το μέγεθος της αρκετά γρήγορα, σε μερικές
εβδομάδες ή λίγους μήνες.
Η μαστογραφία και το υπερηχογράφημα δείχνουν συνήθως μία μεγάλη μάζα με
ομαλά όρια ( δες εικόνα. Τα βέλη δείχνουν την ομαλή παρυφή της μάζας, που
απεικονίζεται άσπρη στην μαστογραφία) . Καμία από τις δύο εξετάσεις δεν
μπορεί να ξεχωρίσει αν αυτό που απεικονίζεται είναι φυλλοειδής όγκος ή
ινοαδένωμα. Εκείνο που εγείρει την υποψία είναι το μέγεθος του όγκου. Η
μαγνητική μαστογραφία βοηθά στον καλύτερο προσδιορισμό των ορίων του όγκου (
της εξωτερικής περιφέρειας του), που μπορεί να βοηθήσει τον χειρουργό να
σχεδιάσει καλύτερα την επέμβαση του.
Η αντιμετώπιση του όγκου είναι χειρουργική. Η επέμβαση στοχεύει στο να
αφαιρεθεί ο όγκος, εξασφαλίζοντας ότι μαζί και γύρω απ’ αυτό ν βγήκε και
αρκετός υγιής ιστός ( Ευρεία εκτομή). Αν τα όρια εκτομής ( η απόσταση της
περιφέρειας του όγκου από την περιφέρεια του ιστικού κομματιού που αφαιρέθηκε)
δεν είναι ικανοποιητικά, τότε η πιθανότητα να υποτροπιάσει η νόσος είναι υψηλή.
Σ’ αυτό συμβάλει και το μέγεθος του όγκου ( όσο μεγαλύτερο, τόσο υπάρχει
αυξημένος κίνδυνος υποτροπής) και τα ιστολογικά χαρακτηριστικά του ( που
δείχνουν κατά πόσο μπορεί να ενταχθεί ο αφαιρεθείς όγκος στην ομάδα της
καλοήθεια ή κακοήθειας).
Η χημειοθεραπεία ή η ακτινοθεραπεία, δεν έχουν θεραπευτικά αποτελέσματα
σ’ αυτούς τους όγκους.
Αν υπάρξει υποτροπή και δεν είναι εύκολο να αφαιρεθεί επαρκώς αυτή
διατηρώντας μία αισθητικά αποδεκτή εικόνα του μαστού, τότε έχει ένδειξη η
μαστεκτομή. Γενικότερα, αυτή η επιλογή είναι προτιμητέα σε προχωρημένες
καταστάσεις, ακόμα και αν πρόκειται για καλοήθεις φυλλοειδείς όγκους, γιατί οι
υποτροπές δεν είναι ασυνήθεις και μπορεί οι επανειλημμένες επεμβάσεις να
ταλαιπωρήσουν την γυναίκα
Η πρόγνωση της νόσου είναι συνήθως καλή, αλλά θα πρέπει να τονιστεί ότι η
διάγνωση της καλοήθειας δεν εξασφαλίζει τέτοια συμπεριφορά ( ακόμα και οι
καλοήθεις μπορούν να δώσουν μεταστάσεις) , ενώ ο όρος κακοήθεια δεν είναι τόσο
τρομακτικός στο βαθμό που το ποσοστό αυτών των όγκων που δίνουν μεταστάσεις
είναι χαμηλό ( μονοψήφιο ποσοστό).
Επομένως, ο φυλλοειδής όγκος είναι μία σπάνια πάθηση, που αναπτύσσεται ως
μάζα γρήγορα και πρέπει να αντιμετωπιστεί εξ’ αρχής πιο ριζικά ώστε να μειώσει
τις τοπικές υποτροπές, που είναι συνήθεις σ’ αυτούς τους όγκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου