Στη χώρα μας βρισκόμαστε σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι νέες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες θέτουν σε δοκιμασία τα παγιωμένα μοντέλα δράσης και λειτουργίας των υφιστάμενων ΜΚΟ στο χώρο της αντικαρκινικής πολιτικής πουαπαιτούν την αναζήτηση και εφαρμογή νέων στρατηγικών εκ μέρους τους για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις σύγχρονες απαιτήσεις του αντικαρκινικού αγώνα της χώρας μας. Η επιτυχής συνάντηση κοινωνίας και οργανώσεων (με πρωτοβουλία των τελευταίων, που γι΄αυτό οφείλουν να εκσυγχρονιστούν και να αγκαλιάσουν όλους τους πολίτες) μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να ξεπεραστεί η αποσπασματικότητα της σημερινής δραστηριοποίησης και να αποκτηθεί μια τέτοια δυναμική που να είναι σε θέση να επιτρέψει την πλήρη και ολιστική φροντίδα των Ελλήνων ογκολογικών ασθενών.Οι ανάγκες του σήμερα είναι περισσότερο επιτακτικές, όχι γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να ειπωθεί σε κάθε εποχή, αλλά γιατί πραγματικά οι ραγδαίες αλλαγές στο παραδοσιακό πρότυπο ιατρικής φροντίδας για τους ασθενείς με καρκίνο, έχουν δημιουργήσει πρόσθετες ανάγκες, που για την ικανοποίηση τους η αλληλεγγύη και ενεργός παρέμβαση κοινωνικών δικτύων και οργανώσεων είναι ο αποτελεσματικότερος, εφικτότερος και πλέον κατάλληλος τρόπος. Η ολοένα και μεγαλύτερη χρήση θεραπευτικών και διαγνωστικών φροντίδων σε εξωτερική βάση ( εξωτερικοί ασθενείς, βραχεία ή μονοήμερη νοσηλεία), η συντόμευση του χρόνου ενδονοσοκομειακής φροντίδα, η σημαντική αύξηση της μακροχρόνιας επιβίωσης και ως συνεπακόλουθο όλων αυτών, η αύξηση του αριθμού των ασθενών που έχουν ανάγκες κατ’ οίκον φροντίδας δημιουργούν με τη σειρά τους νέα προβλήματα ή διευρύνουν παλαιότερα σε πολύ μεγάλο βαθμό τα οποία περιμένουν σε πολύ μεγάλο βαθμό να λυθούν από την κοινωνική δραστηριότητα. Οι ανάγκες διακομιδών και μετακίνησης, η παροχή ιατρικής στήριξης στο σπίτι, η αποκατάσταση και διατήρηση ενός επιπέδου καθημερινής δραστηριότητας που να εξασφαλίζει την ανεξαρτησία των ασθενών, η οικονομική στήριξη, είτε άμεσα, είτε μέσω καθοδήγησης των ασθενών στους δαιδάλους τις ασφαλιστικής νομοθεσίας και γραφειοκρατίας, αποτελούν ενδεικτικές δράσεις που έχουν ανάγκη της ενεργού συμμετοχής της κοινωνίας και των φορέων της. Σ’ αυτές θα πρέπει να προστεθούν και να μνημονευθούν η προαγωγή και γενικότερη αποδοχή των διαδικασιών της συναινετικής και μετά από πλήρη ενημέρωση συμμετοχής των ασθενών και των οικείων τους στην επιλογή και αποδοχή ιατρικών προτάσεων, αλλά και η επιτακτική ανάγκη να βελτιωθούν μέσω εκπαίδευσης και ειδικής στήριξης οι φροντιστές που στηρίζουν ασθενείς στο σπίτι.
Δεδομένου, λοιπόν, ότι οι ανάγκες των ασθενών με καρκίνο και των οικογενειών τους αυξάνονται συνεχώς, τα άτυπα δίκτυα υποστήριξης (π.χ., οικογένεια, φίλοι) συχνά φτάνουν στα όρια αντοχής τους και δεν μπορούν μόνα τους να στηρίξουν την προσπάθεια βοήθειας του ογκολογικού ασθενή. Τότε είναι που πρέπει να παρέμβουν οι κρατικές υπηρεσίες και οι εθελοντικές οργανώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου