Η γυμναστική σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού.

Γυμναστική: μία επωφελής δραστηριότητα για γυναίκες με ιστορικό καρκίνου μαστού.

Μια από τις συνηθισμένες ερωτήσεις των ασθενών, αφού έχουν ξεπεράσει το πρώτο σοκ της διάγνωσης και έχουν βγει από τη φάση των θεραπειών τους, είναι αν μπορούν να κάνουν γυμναστική. Τα πρώτα χρόνια μου έκανε εντύπωση το πόσες πολλές γυναίκες έθεταν αυτή την ερώτηση και το πόσο σημαντική θεωρούσαν τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Οι ενδιαφερόμενες για απαντήσεις ήταν αρχικά νεαρής ή μέσης ηλικίας ασθενείς, αλλά με την πάροδο του χρόνου ολοένα και περισσότερες ηλικιωμένες μου έθεταν το ίδιο ερώτημα, δείγμα ότι η γυμναστική αποτελεί μία δραστηριότητα που αφορά και την τρίτη ηλικία.

Αναγκάστηκα, λοιπόν, να διαβάσω σχετικά άρθρα και να προμηθευτώ κάποια βιβλία και φυλλάδια, για να μπορώ να δίνω σωστές οδηγίες και εξηγήσεις. Και αυτό γιατί ούτε η γυμναστική είναι μία καθορισμένη για όλους δραστηριότητα, ούτε οι ανάγκες και οι δυνατότητες είναι ίδιες σε όλες τις ασθενείς.

Η πρώτη και βασική σύσταση προς όλες τις ασθενείς που έχουν τελειώσει τις θεραπείες τους είναι: να γυμνάζεστε και να ακολουθείτε μια ισορροπημένη διατροφή. Πολυάριθμες είναι οι μελέτες που έδειξαν ότι πέρα από την γενικότερη ευεξία που προσφέρει η γυμναστική, αυτή έχει ευνοϊκές επιπτώσεις στην υγεία και βοηθά στην καλύτερη ενδυνάμωση του οργανισμού απέναντι στη νόσο και στις επιπτώσεις των θεραπειών. Και αν γενικά πολλές γυναίκες επιδιώκουν τη γυμναστική για να χάσουν τα περιττά κιλά, ο ίδιος στόχος και μάλιστα πιο επιτακτικός υφίσταται και για τις γυναίκες που έχουν κάνει χημειοθεραπεία, αφού ένα μεγάλο ποσοστό απ’ αυτές θα πάρει κιλά μετά τη θεραπεία.

Ο γιατρός οφείλει και με δική του πρωτοβουλία να προτρέψει τις ασθενείς να γυμνάζονται ή να ασκούν δραστηριότητες που κρατούν το σώμα γυμνασμένο και για ένα πρόσθετο λόγο: με αυτό τον τρόπο αυξάνεται η αυτοπεποίθηση των γυναικών, αφήνουν πίσω τους την όποια αρνητική διάθεση ( την τάση παραίτησης που μπορεί να τις έχει καταλάβει) και βελτιώνουν την εικόνα που έχουν για το σώμα τους.

Η γυμναστική με τις σωστές ασκήσεις μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του λεμφοιδήματος

Οι φόβοι, όπως π.χ. ότι η γυμναστική μπορεί να προκαλέσει ζημιά ή να οδηγήσει σε λεμφοίδημα, είναι αδικαιολόγητοι. Η γυμναστική όχι μόνο δεν ζημιώνει ή προκαλεί κάποιες παρενέργειες, αλλά αντίθετα βοηθά να προλαμβάνονται δυσάρεστες καταστάσεις ( όπου αυτό είναι εφικτό). Για παράδειγμα, πρόσφατες μελέτες ενισχύουν τη θέση ότι η γυμναστική ( με συγκεκριμένες δραστηριότητες) μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του λεμφοιδήματος ή των δυσάρεστων ενοχλημάτων από τον ώμο και το άνω άκρο.

Βεβαίως για τις θετικές επιδράσεις της γυμναστικής απαραίτητο είναι οι ασκήσεις να είναι προσαρμοσμένες στην ιδιαίτερη κατάσταση της ασθενούς. Μία γυναίκα που έχει υποβληθεί σε ογκεκτομή , βιοψία φρουρού λεμφαδένα και έχει κάνει επικουρική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία, έχει πολλοί λιγότερους περιορισμούς και ιδιαιτερότητες στον τρόπο άσκησης της από μία ασθενή που έχει υποβληθεί σε μαστεκτομή και έχει κάνει αποκατάσταση με κάποιο κρημνό.

Επίσης, η ένταση και το είδος της γυμναστικής διαφέρουν, ανάλογα με το χρόνο που έχει παρέλθει από το τέλος των θεραπειών και από τις τυχόν επιπτώσεις που αυτές έχουν προκαλέσει.

Αλλά και κατά τη διάρκεια της θεραπείας είναι καλό να ασκείται η γυναίκα. Χωρίς να «ζορίζει» τον εαυτό της μπορεί να κρατιέται σε φόρμα με ήπιες μορφές άσκησης, όπως είναι το περπάτημα, το κολύμπι ( όχι όμως κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας ή αμέσως μετά απ’ αυτή και με αποφυγή της έκθεσης στην έντονη ηλιακή ακτινοβολία κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας), οι δραστηριότητες για την περιποίηση ενός κήπου ( χωρίς να ζορίζεται πολύ το άνω άκρο από την πλευρά της επέμβασης, π.χ με το κόψιμο κλαδιών με πριόνι) κ.ο.κ.

Τέλος, η γυμναστική πρέπει να ασκείται μετά από ιατρικό έλεγχο που θα διαπιστώσει την κατάσταση υγείας των γυναικών και θα προσαρμόσει το εύρος της στις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε μιας. Για παράδειγμα, μία απολύτως υγιής και χωρίς υποτροπή της νόσου γυναίκα μπορεί να ακολουθεί ένα πιο έντονο πρόγραμμα άσκησης από μια γυναίκα που έχει άλλα προβλήματα υγείας ή εμφανίζει κάποια υποτροπή. Και οι δύο είναι καλό να ασκούνται, το είδος όμως και η ένταση της άσκησης πρέπει να διαφοροποιηθεί.

Επειδή το θέμα  έχει πολλές πτυχές, είναι βέβαιο ότι θα ασχοληθούμε ξανά με αυτό.