Ανδρικός καρκίνος μαστού.

Όλη η συζήτηση και η επαγρύπνηση για τον καρκίνο του μαστού επικεντρώνεται στις γυναίκες, αφού σ’ αυτές είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου ( Σχεδόν το 30% των καρκίνων στο γυναικείο φύλο είναι καρκίνοι του μαστού). Όμως, η νόσος δεν αποτελεί γυναικείο «προνόμιο», καθώς εμφανίζεται και στους άνδρες.

Υπολογίζεται ότι το 1% των καρκίνων αυτού του οργάνου αφορά το ισχυρό φύλο, ενώ συνολικά το 0,5- 0,7% των καρκίνων στους άνδρες αφορούν τον μαστό. Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου παραμένει σταθερή τα τελευταία χρόνια.

Η σπανιότητα της δεν επιτρέπει εκτεταμένες έρευνες και αποτελεί έναν από τους παράγοντες που οδηγούν τους ασθενείς στο γιατρό όταν ο καρκίνος βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Ένας άλλος λόγος για την καθυστερημένη διάγνωση είναι και η αμηχανία που αισθάνονται οι άνδρες όταν το «θηλυκό» όργανο τους παρουσιάσει κάποια διαταραχή.

Ο ανδρικός καρκίνος του μαστού εμφανίζεται συνήθως σε μεγαλύτερη ηλικία ( μέσος όρος τα 65 έτη) ενώ στη συντριπτική πλειοψηφία του γίνεται αντιληπτός από την κλινική εξέταση (σ’ αυτό βοηθά και το μικρό μέγεθος του ανδρικού μαστού). Πολύ μικρό ποσοστό μπορεί η νόσος να έχει μη διηθητική μορφή – in situ ( 5% )

Έχει διαπιστωθεί πως συχνά υπάρχει οικογενειακό ιστορικό της πάθησης, σε άνδρες ή γυναίκες συγγενείς.

Ως παράγοντες κινδύνου έχουν ενοχοποιηθεί ορμονικές διαταραχές, η έκθεση σε ακτινοβολία h γενετική προδιάθεση κ.λ.π.

Η κλινική εμφάνιση της είναι αυτή μιας σκληρής μάζας στο μαστό ( έκκεντρα, ενώ η γυναικομαστία είναι κεντρική συμμετρική διόγκωση )  που στη συνέχεια αυξάνει σε μέγεθος και μετά διηθεί το δέρμα, δημιουργώντας εξέλκωση. Επίσης μπορεί να παρατηρηθεί και εκροή αιματηρού υγρού από τη θηλή ( αιματηρή ρύση ).

Εκτός από την κλινική εξέταση, την μαστογραφία και το υπερηχογράφημα, η διάγνωση γίνεται με παρακέντηση της βλάβης και κυτταρολογική ή ιστολογική εξέταση.

Η Θεραπεία της νόσου είναι ίδια με τον καρκίνο του γυναικείου μαστού: Χειρουργική ( μαστεκτομή και επέμβαση στους λεμφαδένες της μασχάλης), χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Επειδή σε υψηλό ποσοστό οι ορμονικοί υποδοχείς είναι θετικοί, χορηγείται και ορμονοθεραπεία.

Η πρόγνωση της νόσου εξαρτάται από το μέγεθος του όγκου, την ύπαρξη λεμφαδενικών μεταστάσεων και άλλων ιστολογικών χαρακτηριστικών του όγκου ( στην ουσία δεν διαφέρει από την πρόγνωση του καρκίνου στις γυναίκες, αντίστοιχου σταδίου.