Τι είναι το πορογενές διηθητικό καρκίνωμα.

Τι είναι το πυρογενές διηθητικό αδενοκαρκίνωμα ? Δίνει μεταστασειs και συνήθωs που; Είναι ιάσιμος αυτός ο τύποs αδενοκαρκινώματος;  - Τ.Χ

Στο δεξιό μαστό εικόνα πορογενούς διηθητικού καρκινώματος με τράβηγμα του δέρματος

Απάντηση:

Είναι ο πιο συχνός τύπος καρκίνου . Εκτιμάται ότι αποτελεί το 75% των καρκίνων του μαστού.

Παλαιότερα χρησιμοποιούταν και η ονομασία σκίρος ή απλός καρκίνος. Η αγγλική ονομασία του είναι: Invasive ductal carcinoma.

Η ονομασία πορογενές προέρχεται από το γεγονός ότι η μορφολογία των καρκινικών κυττάρων είναι εκείνη των πόρων σε έκταση 90% της βλάβης.

Όταν τα κύτταρα του όγκου όπως φαίνονται στο μικροσκόπιο δεν έχουν κάποια ειδικά χαρακτηριστικά, ο όγκος κατατάσσεται στην κατηγορία του μη ειδικού τύπου ( αγγλικά: of No Special Type – NST). Αν όμως υπάρχουν κύτταρα με ειδικά χαρακτηριστικά, τότε ανάλογα με το πόσο μεγάλη είναι η αναλογία τους στο συνολικό όγκο, κατατάσσουν το καρκίνωμα ως μικτού τύπου πορογενές διηθητικό ή στα ειδικά.

Εμφανίζεται πιο σπανιότερα στις νεαρότερης ηλικίας γυναίκες, παρόλο που και σ΄αυτές αποτελεί το μεγάλο ποσοστό των καρκίνων.

Εικόνα (μακροσκοπική) πορογενούς διηθητικού καρκινώματος ( από το webpathology)

Κλινικά χαρακτηρίζεται από την σκληρότητα του και από το γεγονός πως είναι πιο «κολλημένος» στους δίπλα του ιστούς. Όμως, τόσο από την κλινική εικόνα, όσο και από την απεικονιστική διερεύνηση δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιτρέπουν στο γιατρό να τον διακρίνει από τις άλλες μορφές καρκίνου του μαστού.

Σε μεγάλο ποσοστό ( >70%) αυτοί οι καρκίνοι έχουν θετικούς τους ορμονικούς υποδοχείς (είναι ορμονοθετικοί).

Ένα ποσοστό 30% υπερεκφράζει την πρωτεΐνη HER2 –neu. ( Επομένως μπορεί να λάβει στοχευμένη θεραπεία με το φάρμακο τραστουζουμάμπη).

Η πρόγνωση του πορογενούς καρκινώματος εξαρτάται από το μέγεθος, τον αριθμό των διηθημένων λεμφαδένων, τα βαθμό κακοήθειας , τη μέτρηση του ki-67, τον μοριακό υποτύπο που ανήκει, την διήθηση των αγγείων κ.λ.π. Σε γενικές γραμμές φαίνεται να έχει λίγο χειρότερη πρόγνωση από τους ειδικούς καρκίνους ( έχοντας υπόψη, βεβαίως, πως σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών έχει γενικά πολύ καλή πορεία).

Μεταστάσεις δίνει τυπικά ( πιο συχνά) στα οστά, τον πνεύμονα και το ήπαρ.

Η αντιμετώπιση του είναι η γνωστή: χειρουργική αφαίρεση, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Εφόσον πρόκειται για ορμονοθετικό καρκίνο χορηγείται ορμονοθεραπεία. Αν δε πρόκειται για όγκο HER +, τότε χορηγείται τραστουζουμάμπη.

Συνοπτικά: πρόκειται για τον πιο συχνό καρκίνο, για τον οποίον ισχύουν όλα όσα αφορούν τη διάγνωση και τη θεραπεία των καρκίνων του μαστού, γενικά.

Σ’ότι αφορά τη δυνατότητα της ίασης, που είναι και το πρώτο που απασχολεί την ασθενή, να υπενθυμίσω ότι σήμερα έχει διαπιστωθεί ότι η πλειοψηφία των γυναικών που  εμφανίζουν καρκίνο του μαστού, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια, έχουν καλύτερη πρόγνωση απ' ό,τι ναν τους παρουσιαζόταν μία από τις διαδεδομένες άλλες παθήσεις, ενώ η πλειοψηφία των γυναικών που θα εμφανίζουν καρκίνο του μαστού δεν θα πεθάνουν από τον καρκίνο αυτό, αλλά αργότερα από κάποια άλλη αιτία. 

Επομένως, αγαπητή Τ.Χ., ότι και να συμβαίνει, η αισιοδοξία δεν είναι παράταιρη. Η διάγνωση του καρκίνου του μαστού δεν είναι καταστροφή. Ζήστε τα πολλά χρόνια που σας περιμένουν καλά και ευτυχισμένα