Προβλήματα παντού από το υψηλό κόστος της ιατρικής φροντίδας. Το παράδειγμα του καρκίνου στις Η.Π.Α.

Στο Περισκόπιο Μαστολογίας αναρτήθηκε πριν μερικές ημέρες η παρουσίαση των βασικών σημείων ενός άρθρου για το κόστος του καρκίνου που δημοσιεύθηκε σε έγκυρο ιατρικό περιοδικό (http://perimastologias.blogspot.com/2012/02/blog-post_18.html#more ). Καθώς το θέμα του κόστους του καρκίνου απασχολεί όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και όλες τις χώρες του κόσμου, εκτιμάται ότι ο/η αναγνώστης θα βρεί ιδιαίτερα χρήσιμη την παρουσίαση, με περιληπτικό τρόπο, ενός πρόσφατου άρθρου που δημοσιεύθηκε σε ειδησεογραφικό ιστότοπο των Η.Π.Α. με το ίδιο θέμα και περισσότερα στοιχεία για το τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα.

Με βάση τις πρόσφατες οδυνηρές εμπειρίες μας, από τα μέτρα των μνημονίων, νομίζω ότι θα διευρυνθεί η αντιληπτική ικανότητα μας αν δούμε τι συμβαίνει αλλού.

Μοιάζουν οι καταστάσεις που περιγράφει το άρθρο ( και οι οποίες είναι η πραγματικότητα) με όλα αυτά που ζούμε και εμείς και όσα θα βρούμε μπροστά μας.

Η Patti Tyree φοβόταν ότι ο καρκίνος θα της κλέψει το μέλλον. Αντ ‘αυτού, ήταν το κόστος της θεραπείας που το έκανε.

Είχε ελπίσει να αγοράσει μια μικρή φάρμα με τα χρήματα που κληρονόμησε από τη μητέρα της. Αλλά η συμμετοχή της στο κόστος θεραπείας εξανέμισε στο μισό την κληρονομιά των 25.000 δολαρίων.

Ο σύζυγος, ένας πρόσφατα συνταξιοδοτηθείς που εκτιμούσε ότι έχει καλή ασφάλιση, απορεί για το πώς μπορεί να κάποιος να ανταπεξέλθει στο κόστος της νόσου.

Σαράντα χρόνια μετά που Εθνικός Νόμος για τον καρκίνο ξεκίνησε τον «πόλεμο κατά του καρκίνου», η μάχη δεν γίνεται μόνο για να βρεθούν καλύτερες θεραπείες, αλλά και για να μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν οι ασθενείς.

Τα νέα φάρμακα κοστίζουν συχνά άνω των 100.000 δολαρίων το χρόνο. Οι ασθενείς τα λαμβάνουν πιο νωρίς στην πορεία της ασθένειάς τους και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα – μερικές φορές για το υπόλοιπο της ζωής τους. Η τελευταία τάση είναι να χρησιμοποιούνται αυτά τα φάρμακα σε συνδυασμό, με την καθοδήγηση γενετικών εξετάσεων που επιτρέπουν την πιο εξατομικευμένη θεραπεία, αλλά και που προσθέτουν επιπλέον έξοδα.

Δεν είναι μόνο τα φάρμακα: Η ακτινοθεραπεία γίνεται ολοένα και πιο υψηλής τεχνολογίας, και κάθε άλμα στην τεχνολογία έφερε ένα κβαντικό άλμα στα έξοδα. Η θεραπεία πρωτονίων είναι ένα παράδειγμα – έχει κόστος διπλάσιο από τη συμβατική ακτινοθεραπεία και προσελκύει ασθενείς με καρκίνο του προστάτη, παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων ότι είναι καλύτερη.

Η οικονομική πίεση είναι προφανής: Προγράμματα που βοηθούν τους ανθρώπους να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους έχουν δει μια αύξηση των αιτήσεων και οι ιατρικοί λογαριασμοί αποτελούν την κύρια αιτία των πτωχεύσεων των νοικοκυριών.

Οι ασθενείς πρέπει να πληρώνουν περισσότερα για τα ασφάλιστρά τους, περισσότερα για συμμετοχή σε ιατρικο-φαρμακευτική περίθαλψη και περισσότερες κρατήσεις.

Γιατί έχει κλιμακωθεί το κόστος τόσο πολύ; Σε κάποιο βαθμό, αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.

Οι θάνατοι από καρκίνο έχουν μειωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Δύο στους 3 άνθρωπους ζουν σήμερα τουλάχιστον πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση του καρκίνου, σε σύγκριση με 1 στους 2 το 1970, σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Κλινικής Ογκολογίας. Εννέα από τις 10 γυναίκες με πρώιμο στάδιο καρκίνου του μαστού είναι εν ζωή πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση τους και πιθανώς να έχουν ιαθεί.

Οι σύγχρονες θεραπείες έχουν λιγότερες παρενέργειες και επιτρέπουν στους ασθενείς να έχουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής από ό, τι συνέβαινε παλαιότερα με τη  χημειοθεραπεία. Αλλά αυτές οι νέες θεραπείες είναι πολύ πιο τοξικές οικονομικά.

Από τις 10 πιο δαπανηρές ιατρικές καταστάσεις, ο καρκίνος έχει το υψηλότερο κόστος ανά άτομο. Το συνολικό κόστος της θεραπείας του καρκίνου στις ΗΠΑ αυξήθηκε από περίπου 95,5 δισεκατομμυρίων δολάρια το 2000 σε 124,6 δισεκατομμύρια δολάρια το 2010, εκτιμά το το National Cancer Institute. Το αληθινό κόστος όμως είναι υψηλότερο – ο οργανισμός βασίζει τις εκτιμήσεις του με το μέσο όρο του κόστους από το 2001-2006, πριν τεθούν σε εφαρμογή πολλές νέες δαπανηρές θεραπείες.

Οι δαπάνες του καρκίνου προβλέπεται να φθάσουν το έτος 2020 τα 158 δισεκατομμύρια ( σε δολάρια του 2010), λόγω του αυξανόμενου ποσοστού των ηλικιωμένων στο πληθυσμό, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο.

Το κόστος των θεραπειών διαφέρει από ασθενή σε ασθενή, ανάλογα με την ασφαλιστική κάλυψη που έχει.

Ένας ειδικός στον καρκίνο δήλωσε ότι τώρα κάθε φορά που ακούει για ένα πολλά υποσχόμενο νέο φάρμακο, ο ίδιος ανησυχεί ότι θα είναι άλλη μια περίπτωση που το θέμα θα είναι το ποιος θα έχει τη δυνατότητα να το πάρει.

Και ενώ υπάρχουν σε πολλές περιπτώσεις φτηνότερες επιλογές, συχνά αυτές δεν προτιμούνται. Παράδειγμα το φάρμακο για την αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων που έπαιρνε η κα Tyree, το οποίο ήταν πανάκριβο. Και μάλιστα η τιμή ήταν πιο υψηλή με τον τρόπο που χορηγείτο, γιατί αυτό συνέφερε το νοσοκομείο που κέρδιζε περισσότερα. Η κα Tyree δήλωσε ότι δεν την πληροφόρησαν για εναλλακτικές λύσεις και έτσι θα έπρεπε να πληρώσει περισσότερα τώρα.

Μια πρόσφατη έρευνα από την Αμερική Αντικαρκινική Εταιρεία διαπίστωσε ότι το ένα τέταρτο των ασθενών με καρκίνο των ΗΠΑ αναβάλλουν τη διενέργεια μίας εξέτασης ή τη λήψη μιας θεραπείας, λόγω του κόστους. Ο επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος της ομάδας, ο Δρ Otis Brawley, γράφει στο νέο του βιβλίο “Πώς κάνουμε  κακό”, το οποίο συζητά το κόστος και επιχειρηματολογεί για πιο ορθολογική χρήση της ιατρικής περίθαλψης. Σε έρευνα προέκυψε ότι 1 στους 5 ασθενείς άνω των 65 ετών δήλωσαν ότι είχαν χρησιμοποιήσει το σύνολο ή μεγάλο μέρος των αποταμιεύσεών τους στην φροντίδα του καρκίνου.

Η επιβάρυνση πλήττει σκληρά την μεσαία τάξη – τους ανθρώπους δηλ. που βρίσκονται μακριά από προγράμματα που καλύπτουν τους φτωχούς, αλλά συχνά δεν είναι σε θέση να αντέξουν οικονομικά το κόστος της φροντίδας του καρκίνου.

Ο Δρ Amy Abernethy, διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος φροντίδας του καρκίνου στο Πανεπιστήμιο Duke, έκανε μια μελέτη 250 τέτοιων ασθενών από όλη τη χώρα. Οι περισσότεροι ήταν γυναίκες με καρκίνο του μαστού, συμπεριλαμβανομένης και της κας Tyree. Όλοι εκτός από έναν είχαν ασφάλιση, και τα δύο τρίτα καλύπτονται από το Medicare. Η συντριπτική πλειοψηφία είχε επίσης κάλυψη συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

Τα προσωπικά έξοδα ( αυτά που βάζουν από την τσέπη τους) έφταναν κατά μέσο όρο τα  712 δολάρια το μήνα για επισκέψεις σε γιατρούς, φάρμακα, χαμένους μισθούς και έξοδα κίνησης για ραντεβού. Για να πληρώσουν τα φάρμακα κατά του καρκίνου, οι μισοί ξόδευαν λιγότερο σε τρόφιμα και ρούχα και το 43% δανείστηκε χρήματα ή έκανε χρήση πίστωσης. Επίσης, το 26 % δεν ολοκλήρωσε μία συνταγή, το 22% μέρος της και το 20% πήρε λιγότερο απ’ ότι είχε γραφτεί.

Οι ασθενείς, όμως, δεν έχουν μόνο καρκίνο, αλλά και άλλες παθήσεις, όπως καρδιακές ή διαβήτη και πρέπει να αγοράσουν και γι΄ αυτές φάρμακα και αυτό είναι ένα επιπλέον μεγάλο πρόβλημα.

Η πρόκληση του κόστους θα γίνει εντονότερη καθώς αντί της χορήγησης ενός μόνο νέου φαρμάκου, η τάση είναι να δίνονται ταυτόχρονα περισσότερα. Και αυτό γιατί υπήρξε περιορισμένη επιτυχία χρησιμοποιώντας τα κάθε ένα ξεχωριστά μόνο του.

Η στοχευμένη θεραπεία που καθοδηγείται από γονιδιακές αναλύσεις, οι οποίες δείχνουν το ποιος μπορεί να ωφεληθεί απ’ αυτήν είναι μία άλλη μεγάλη πρόκληση. Είναι σωστό να περιορίζεται η χορήγηση σε αυτούς τους ασθενείς που μπορούν να ωφεληθούν πραγματικά, αντί να δίνεται αδιακρίτως σε όλους όσους πάσχουν από κάποια μορφή καρκίνου. Για παράδειγμα, το νέο φάρμακο για τον καρκίνο του πνεύμονα Zalkori στοχεύει σε ένα γονίδιο που είναι παρών σε μόλις 5 % των καρκίνων του πνεύμονα, αλλά βοηθάει το 60% αυτών των ασθενών.

Εδώ είναι, όμως, που τα πράγματα ζορίσουν. Απελπισμένοι οι ασθενείς συχνά απαιτούν θεραπείες που έχουν μια πολύ μικρή πιθανότητα να τους βοηθήσουν. Και πολλοί γιατροί αισθάνονται ότι έχουν καθήκον να προσφέρουν οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει, ανεξάρτητα από το κόστος για τις ασφάλειες και την κοινωνία.

Ένα παράδειγμα είναι η κατακραυγή για την πρόσφατη απόσυρση από την κυβέρνηση της  έγκρισης του Avastin για τον καρκίνο του μαστού. Μελέτες έδειξαν ότι το φάρμακο δεν βελτιώνει την επιβίωση για τις περισσότερες γυναίκες και δεν υπάρχουν βιολογικοί δείκτες για τον εντοπισμό των λίγων που βοηθά. Πολλοί γιατροί και οι ασθενείς εξακολουθούν να θέλουν πρόσβαση στο φάρμακο, και το Medicare  ( ασφαλιστικό ταμείο) συνεχίζει να πληρώνει ακόμη για αυτό.

Αλλά το να αρνηθούμε την “άχρηστη” θεραπεία δεν είναι μόνο για εξοικονόμηση χρημάτων – είναι για την αποφυγή βλάβης και ψεύτικων ελπίδων, γράφει ο Brawley στο βιβλίο του. ”Ένα λογικό σύστημα ιατρικής περίθαλψης πρέπει να έχει τη δυνατότητα να πει όχι, και να επιμείνει”, υποστηρίζει ο ίδιος.

Αναλυτικά, το άρθρο στα αγγλικά στη διεύθυνση:http://www.ctv.ca/CTVNews/Health/20120226/cancer-care-high-cost-20120226/#ixzz1nWG7Bp1M