Η παχυσαρκία χειροτερεύει την εξέλιξη του καρκίνου πρώιμου σταδίου σε προεμμηνοπαυσιακές ασθενείς.

Υπάρχουν αρκετές μελέτες που έχουν δείξει μία αρνητική επίδραση της παχυσαρκίας στην επιβίωση και στην εμφάνιση μεταστάσεων σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού. Επίσης η παχυσαρκία έχει συνδεθεί με πιο αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσει μία γυναίκα τη νόσο.

Μία πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Annals of Surgical Oncology, σε  878 γυναίκες με διηθητικό καρκίνο του μαστού σε πρώιμο στάδιο και οι οποίες υποβλήθηκαν σε θεραπεία διατήρησης μαστού στην δεκαετία 1997 – 2007, ανέδειξε ( μετά τη χρήση κατάλληλων στατιστικών μεθόδων) ότι σ’ ένα διάμεσο διάστημα παρακολούθησης 10,8 ετών ο δείκτης μάζας σώματος ( που χρησιμοποιείται για προσδιορίσει το κατά πόσο η γυναίκα έχει τη σωστή αναλογία βάρους με το ύψος της) αποτελεί ένα ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου στην εξέλιξη της νόσου. Από τα δεδομένα της μελέτης  φάνηκε ότι οι παχύσαρκες και οι υπέρβαρες προεμμηνοπαυσιακές ασθενείς εμφάνισαν συχνότερα τοπικο- περιοχική υποτροπή ( επανεμφάνιση της νόσου στο μαστό ή τους περιοχικούς λεμφαδένες). Το ίδιο αρνητική ήταν η επίδραση του πάχους στο πόσο καιρό θα ζήσει μία προεμμηνοπαυσιακή ασθενής χωρίς να εμφανίζει σημάδια επανεμφάνισης της νόσου ( ελεύθερης νόσου επιβίωση). Οι αρνητικές συσχετίσεις του πάχους δεν αφορούσαν τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Mε βάση τα στοιχεία της έρευνας τους οι μελετητές καταλήγουν στο συμπέρασμα πως ο Δείκτης Μάζας Σώματος είναι ένας ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας για την τοπικο – περιοχική υποτροπή, γεγονός που αν επιβεβαιωθεί και από άλλες μελέτες ίσως να αποτελέσει βάση για να εφαρμοστούν πιο επιθετικές θεραπευτικές στρατηγικές στις παχύσαρκες προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι  παχυσαρκία στις ημέρες τείνει να εξελίχθη σε επιδημία, καλό είναι να έχουμε υπόψη μας ότι δεν αποτελεί απλά θέμα αισθητικής ( εμφάνισης) , αλλά και έναν παράγοντα που συντελεί στην εμφάνιση πολλών ασθενειών, αλλά και που ταυτόχρονα επηρεάζει αρνητικά την εξέλιξη τους.