Πρίν από ένα χρόνο η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία είχε αμφισβητήσει τη χρησιμότητα της κλινικής εξέτασης για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού.
Τώρα μία μελέτη χρησιμοποιώντας εθνικά αρχεία συνέλεξε στοιχεία δύο ετών με ασθενεις που είχαν εμφανίσει καρκίνο του μαστού και αναζητήθηκε σε όσες εμφάνισαν τοπικο-περιοχική υποτροπή μετά από επέμβαση διατήρησης του μαστού με ποιό τρόπο έγινε αυτή αντιληπτή.
Απο τις 4.854 ασθενείς τοπικο-περιοχική υποτροπή εμφάνισαν οι 265 (το 5,5%). Συνολικά το 48% των υποτροπών ανακαλύφθηκε με τη μαστογραφία σε ασυμπτωματικές ασθενείς, το 29% απο τις ίδιες τις ασθενείς και 10% απο την κλινική εξέταση.
Κάνωντας αναγωγή στο συνολικό αριθμό των ασθενών ( τις 4.854), οι μελετητές επισημαίνουν ότι τελικά η κλινική εξέταση ωψέλησε μόνο το 0.5% των ασθενών, μαι επομένως η ιδιαίτερη σημασία που δίνεται στην κλινική εξέταση κατά την μεταθεραπευτική παρακολούθηση δεν επαληθεύεται. Αρα αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη για αλλαγή του τρόπου που οργανώνεται ο έλεγχος, ιδίως στις σημερινές συνθήκες.
Νομίζω πως μία τέτοια προτροπή είναι μη εμπεριστατωμένη. Απο το σύνολο των ασθενών στο χρονικό διάστημα παρακολούθησης η συντριπτική πλειοψηφία δεν εμφάνισε υποτροπή ( και ήταν αναμενόμενο). Το μικρό ποσοστό υποτροπών θα μας οδηγήσει σε παρόμοιο συμπέρασμα, πως δηλ δεν είναι χρήσιμη ή αποδοτική η παρακολούθηση γενικώς;
Η φροντίδα της κάθε ασθενούς είναι πρωταρχική και δεν μπορούμε να της την στερήσουμε εξαιτίας ποσοστώσεων στο σύνολο.
Εξάλλου,τόσο για τη παραπομπή σε μαστογραφία, όσο και για τη διερεύνηση του ευρήματος που μόνες τους ανακάλυψαν οι ασθενείς χρειάζεται η κλινική παρέμβαση. Οπότε προς τι η σχετική συζήτηση;
Πηγή:
http://link.springer.com/article/10.1245%2Fs10434-016-5483-x
Τώρα μία μελέτη χρησιμοποιώντας εθνικά αρχεία συνέλεξε στοιχεία δύο ετών με ασθενεις που είχαν εμφανίσει καρκίνο του μαστού και αναζητήθηκε σε όσες εμφάνισαν τοπικο-περιοχική υποτροπή μετά από επέμβαση διατήρησης του μαστού με ποιό τρόπο έγινε αυτή αντιληπτή.
Απο τις 4.854 ασθενείς τοπικο-περιοχική υποτροπή εμφάνισαν οι 265 (το 5,5%). Συνολικά το 48% των υποτροπών ανακαλύφθηκε με τη μαστογραφία σε ασυμπτωματικές ασθενείς, το 29% απο τις ίδιες τις ασθενείς και 10% απο την κλινική εξέταση.
Κάνωντας αναγωγή στο συνολικό αριθμό των ασθενών ( τις 4.854), οι μελετητές επισημαίνουν ότι τελικά η κλινική εξέταση ωψέλησε μόνο το 0.5% των ασθενών, μαι επομένως η ιδιαίτερη σημασία που δίνεται στην κλινική εξέταση κατά την μεταθεραπευτική παρακολούθηση δεν επαληθεύεται. Αρα αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη για αλλαγή του τρόπου που οργανώνεται ο έλεγχος, ιδίως στις σημερινές συνθήκες.
Νομίζω πως μία τέτοια προτροπή είναι μη εμπεριστατωμένη. Απο το σύνολο των ασθενών στο χρονικό διάστημα παρακολούθησης η συντριπτική πλειοψηφία δεν εμφάνισε υποτροπή ( και ήταν αναμενόμενο). Το μικρό ποσοστό υποτροπών θα μας οδηγήσει σε παρόμοιο συμπέρασμα, πως δηλ δεν είναι χρήσιμη ή αποδοτική η παρακολούθηση γενικώς;
Η φροντίδα της κάθε ασθενούς είναι πρωταρχική και δεν μπορούμε να της την στερήσουμε εξαιτίας ποσοστώσεων στο σύνολο.
Εξάλλου,τόσο για τη παραπομπή σε μαστογραφία, όσο και για τη διερεύνηση του ευρήματος που μόνες τους ανακάλυψαν οι ασθενείς χρειάζεται η κλινική παρέμβαση. Οπότε προς τι η σχετική συζήτηση;
Πηγή:
http://link.springer.com/article/10.1245%2Fs10434-016-5483-x
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου